วันอาทิตย์ที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

มะค่า กับ วรรณคดีนิราศเมืองแกลง ท่านสุนทรภู่

มะค่า ต้นมะค่า มิเพียงแต่มีคุณค่าต่อเรามาช้านานทั้งให้เราอาศัยร่มเงาพักอาศัยบดบังไอแดดร้อนผ่าวในยามเดินทางหรือออกไปทำงาน หรือทำนาตามท้ายไร่ปลายทุ่ง หากได้นั่งพักผ่อนเอาแรงรับประทานอาหารในยามเที่ยงเอนหลังไปจนถึงบ่ายแก่ก็พอจะได้หายใจหายคอมีแรงกำลังที่จะออกมาทำโน่นทำนี่ต่อจากงานที่ทำค้างไว้ในยามเช้า

เมื่อพอมีเวลาทางเจ้าของบทความก็ได้มีโอกาสลองค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมเผื่อว่าจะได้พบกับเรื่องราวเกี่ยวกับ มะค่า ต้นมะค่า อื่นๆที่น่าสนใจ วันนี้จึงได้กลับมาอัพเดทบล๊อกอีกครั้งหนึ่งเลยถือโอกาสหยิบยกเอาเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยน่าสนใจ โดยเฉพาะเรื่องราวของต้นมะค่าในงานเขียนคราวนี้ขอย้อนกลับไปถึงสมัยเมื่อหลายร้อยปีก่อนต้นกรุงรัตนโกสินทร์กันเลยทีเดียวเป็นผลงานที่ฝากเอาไว้ให้กับลูกหลานชาวสยามอย่างเราๆของท่านสุนทรภู่ ผลงานชิ้นนี้คือ นิราศเมืองแกลง นิราศเมืองแกลง เป็นผลงานกวีนิพนธ์แบบกลอนประพันธ์โดยสุนทรภู่ เป็นนิราศเรื่องแรกของเขาที่ได้แต่งขึ้นในปี พ.ศ. 2349 มีใจความกล่าวถึงการเดินทางโดยเรือเพื่อไปยังเมืองแกลง โดยมีศิษย์ 2 คนร่วมโดยสารไปด้วยกัน คือ น้อยกับพุ่ม และมีผู้นำทางชื่อนายแสง เป้าหมายการเดินทางของสุนทรภู่ไม่ปรากฏแน่ชัด บ้างว่าเขาต้องการไปบวชกับบิดา บ้างว่าเขาเดินทางไปขอเงินเพื่อกลับมาแต่งงาน นักวิชาการยังไม่สามารถหาข้อสรุปได้ว่าสุนทรภู่กลับไปทำไม แต่ทางจังหวัดระยองได้นำเรื่องราวอิงประวัติศาสตร์ในช่วงนั้นไปสร้างเป็นอนุสาวรีย์สุนทรภู่ที่เมืองแกลง


จริงๆแล้วนิราศเมืองแกลงมีความยาวอยู่พอสมควรหากท่านใดสนใจก็สามารถลองเสิร์ชหาก็จะพบเพื่ออ่านได้โดยง่าย แต่วันนี้จะขอหยิบยกเอาบางช่วงบางตอนเอามาไว้พอเป็นน้ำจิ้มสักเล็กน้อยโดยเฉพาะตอนที่ทางสุนทรภู่ได้พรรณนาถึงพรรณไม้ชนิดต่างหลากหลายโดยหนึ่งในนั้นก็กล่าวถึงต้นมะค่าเอาไว้ด้วยเช่นกัน ซึ่งไม้มะค่าเป็นต้นไม้ที่ปรากฏในนิราศเมืองแกลง ซึ่งเป็นผลงานของท่านสุนทรภู่ ซึ่งท่านได้ประพันธ์เกี่ยวกับต้นมะค่า มีความว่า

                   เห็นพฤกษาไม้มะค่ามะขามข่อย ทั้งไทรย้อยยอดโยนโดนตะโขง
        เหมือนไม้ดัดจัดวางข้างพระโรง เป็นพุ่มโพรงสาขาน่าเสียดาย  

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น